تاریخچه شرکت سنهایزر؛ از آلمان جنگ‌زده تا قله‌های صنعت صوت جهان

شرکت سنهایزر یکی از بزرگ‌ترین، قدیمی‌ترین و قدرتمندترین کمپانی‌های فعال در صنعت صوت محسوب می‌شود. باوجود رقابت بالا در این صنعت و حضور صدها برند مختلف از سرتاسر جهان، امروز سنهایزر جزو یکه‌تازان این صنعت محسوب شده و محصولات آن جزو محصولات ممتاز این صنعت به‌حساب می‌آید؛ میکروفن سنهایزر چه در استودیو، چه در اجرای زنده و چه در صدابرداری فیلم جزو بهترین‌ها است، هدفون‌ سنهایزر را می‌توان اولین انتخاب حرفه‌ای‌ها محسوب کرد، سیستم‌های بی‌سیم سنهایزر نیز بی‌شک بهترین در جهان هستند. علاوه بر این‌ها سنهایزر در ساخت سیستم‌های کنفرانس نیز کارنامه بسیار موفقی دارد.

کسب جوایز و اعتبارات بسیار در طول بیش از 70 سال فعالیت، نشانگر یک مدیریت هدفمند و مدبرانه است، اما باید در نظر داشت که سنهایزر برای رسیدن به این جایگاه، راه‌های پرپیچ‌وخمی را پشت سر گذاشته و سختی‌های بسیاری را متحمل شده است؛ سختی‌هایی که درنهایت باعث ساخته‌شدن الماسی چشم‌نواز به نام سنهایزر شده است. این یادداشت به تاریخچه شرکت سنهایزر اختصاص دارد؛ تاریخچه‌ای که در آن داستان جذاب پیشرفت گام‌به‌گام یکی از مطرح‌ترین برندهای حال حاضر صنعت صوت جهان را خواهید خواند.

نابغه‌ای به نام فریتز سنهایزر و ایده‌های بزرگ

اوایل دهه 30 میلادی در آلمانی که هنوز زخم‌های شکست در جنگ جهانی اول را بر روی پیکر خود احساس می‌کرد، «فریتز سنهایزر» (Fritz Sennheiser) یک جوان برلینی بود که سال‌های آغازین دهه سوم زندگی خود را سپری می‌کرد. علاقه فریتز به کارآفرینی او را بر آن داشت تا از رؤیای همیشگی خود یعنی «طراحی فضای سبز» چشم‌پوشی کند و به سمت صنعت گام بردارد. مشکلات اقتصادی آلمان آن روزها، شرایط را برای شروع یک کار جدید سخت کرده و گزینه‌های محدودی را در برابر یک کارآفرین جوان قرار می‌داد. سنهایزر در میان انتخاب‌های محدود خود سراغ مهندسی برق رفته و در دورانی که آلمان پیشتاز فناوری رادیویی در جهان بود، در رشته «فناوری امواج» در دانشگاه فنی «انستیتو هنریچ هرتز» برلین مشغول به تحصیل شد.

خود سنهایزر هم باور نمی‌کرد که به این سرعت دل‌بسته علوم رادیویی شود. علاقه سنهایزر به این رشته و پیشرفت تحصیلی چشم‌گیر او باعث شد تا در سال 1938 به همراه یکی از اساتید خود رهسپار هانوفر شود و به همراه او یک انستیتو تحقیقاتی «فناوری امواج رادیویی و الکترو-آکوستیک» در دانشگاه هانوفر راه‌اندازی کند. این انستیتو بر روی مخابره پیام‌های رمزگذاری شده و توسعه دستگاه‌های رادیویی برای ارتش آلمان کار می‌کرد. فریتز در همین دوران مدرک دکترای خود را نیز دریافت کرده و به سِمَت معاونت این انستیتو درآمد، اما شروع جنگ جهانی دوم تمام معادلات را تغییر داد. در میانه جنگ ساختمان انستیتو براثر بمباران به‌طور کامل تخریب شد و مجبور به انتقال انستیتو به همراه 50 پرسنل آن به خانه‌ای روستایی در شهری کوچک در نزدیکی هانوفر به نام وِنِباستِل (Wennebostel) شدند. با شکست آلمان در بهار 1945، منطقه هانوفر به دست نظامیان بریتانیایی اشغال شد و حکومت‌نظامی بریتانیا تمامی فعالیت‌های تحقیقاتی در حوزه امواج رادیویی و رمزگذاری را ممنوع کرد.

ممنوعیت پژوهش در حوزه امواج رادیویی در هانوفر، فعالیت افرادی همچون دکتر سنهایزر را تقریباً غیرممکن کرد. بریتانیایی‌ها به دکتر سنهایزر پیشنهاد دادند تا در دانشگاه کمبریج انگلستان فعالیت پژوهشی خود را ادامه دهد، اما این چیزی نبود که او را به ترک وطن وسوسه کند و باعث شود تا قید هدف خود یعنی تولید و کارآفرینی را بزند. با نابودی چشم‌اندازهای آموزشی در آلمان شرایط بسیار سخت شده بود، بااین‌حال دکتر سنهایزر مهم‌ترین تصمیم زندگی خود را در همین شرایط گرفت؛ درحالی‌که تنها 2 هفته از پایان جنگ گذشته بود، فریتز با اندک پس‌انداز خود و با هفت نفر از افرادی که از انستیتو قبلی باقی‌مانده بودند، در محل قبلی انستیتو، اقدام به تأسیس لابراتوار تحقیقاتی و کارگاه مکانیک رادیویی با نام «لابوراتوریوم ونباستل» (Laboratorium Wennebostel) یا به شکل اختصاری «Labor W» کرد. با توجه به اینکه Labor W از تجهیزات و ماشین‌آلات با فناوری قدیمی استفاده می‌کرد، حکومت‌نظامی بریتانیا از کار دکتر سنهایزر و همکارانش در Labor W چشم‌پوشی کرد و ممانعتی برای آن‌ها ایجاد نکرد.

پایه‌ریزی سنهایزر

اولین محصولی که در انستیتو قبلی تولیدشده بود هفت دستگاه سنجش عقربه‌ای بود که بریتانیایی‌ها آن‌ها را در محل انستیتو که حالا Labor W بود رها کرده بودند. دکتر سنهایزر این دستگاه‌ها را به ولت‌متر تبدیل کرد و در اولین معامله تجاری خود در سال 1945، موفق شد همه هفت ولت‌متر را به شعبه هانوفر کمپانی زیمنس بفروشد. رابطه زیمنس و Labor W به اینجا ختم نشد؛ کمپانی زیمنس باردیگر به سراغ دکتر سنهایزر آمد و از او خواست تا یک مدل از میکروفن را برای آن‌ها بازتولید کند. این میکروفن که DM 1 نام داشت مخصوص ایستگاه‌های رادیویی بود که بر روی تجهیزات زیمنس نصب می‌شد. میکروفن DM 1 پیش‌ازاین توسط کارخانه‌ای تولید می‌شد که در جنگ جهانی دوم تخریب‌شده بود و امکان تولید مجدد نداشت. تولید میکروفن DM 1 برای Labor W این امکان را فراهم کرد که در شرایطی که بیشتر کارخانه‌های آلمانی ویران و یا تعطیل‌شده بودند، دانش فناوری میکروفن و تجهیزات صوتی خود را گسترش دهد؛ چیزی که باعث شروع یک راه درخشان برای سنهایزر بود.

سال 1947 و یک سال پس از تولید موفقیت‌آمیز میکروفن DM 1 ، دکتر سنهایزر نسخه بهبودیافته و تغییر نام یافته این میکروفن را با نام MD 2 تولید کرد. در کنار تولید میکروفن، دکتر سنهایزر تولید تجهیزات سنجش الکتریکی را گسترش داد و همچنین به ساخت ژئوفون و تجهیزات موردنیاز ژئوفیزیک روی آورد. سال 1949 دکتر سنهایزر تصمیم گرفت محصولات خود را با نام تجاری Labor W تولید کرده و اقدام به راه‌اندازی یک شبکه توزیع کند. بااین‌حال مشتری بیشتر محصولات Labor W در آن زمان کمپانی زیمنس بود که تلاش می‌کرد تا با حمایت از Labor W و دکتر سنهایزر، زمینه ایجاد یک تولیدکننده مورد اعتماد آلمانی در صنعت الکترو-آکوستیک را فراهم کند.

رشد سریع Labor W

اولین محصول اختصاصی Labor W یک میکروفن بسیار کوچک و به‌اصطلاح آن زمان نامرئی با نام DM 3 بود. این میکروفن به دلیل ابعاد کوچک خود مناسب اجراهای تلویزیونی بود و در زمان خود یک محصول انقلابی محسوب می‌شد. در همین دوران بود که Labor W به‌صورت انبوه شروع به تولید کپسول میکروفن کرد. تولید میکروفن نویز کنسلینگ DM 4 دستاورد دیگری بود که در همان سال به دست آمد. سال 1950 دکتر سنهایزر برای اولین بار محصولات خود را در نمایشگاه IFA به نمایش گذاشت. ازجمله این محصولات Mixing Amplifier و pre-amplifier بودند. Labor W همچنین وارد حوزه‌های دیگر شد و به تولید سمعک و تجهیزات موردنیاز ناشنوایان پرداخت؛ چیزی که تا سال‌ها در آن یکه‌تاز بود.

شاید بتوان بزرگ‌ترین دستاورد دکتر سنهایزر تا آن سال را تولید میکروفن گزارشگری MD 21 بود. میکروفنی که کاربری برودکست داشت و به‌شدت مورد استقبال ایستگاه‌های رادیویی و تلویزیونی قرار گرفت و تا سال‌ها پرفروش‌ترین محصول Labor W بود. تولید اولین میکروفن «interference tube» یا همان میکروفن گان با نام MD 82 دستاورد دیگری بود که در سال 1954 دکتر سنهایزر به آن دست‌یافت؛ محصولی که خیلی زود مورد استقبال فیلم‌سازان و برنامه‌سازان تلویزیونی قرار گرفت. تولید تجهیزات بی‌سیم برای میکروفن‌ها از دیگر کارهای موفق Labor W بود که خیلی زود میان تهیه‌کنندگان تلویزیون مورد استقبال قرار گرفت.

موفقیت‌های روزافزون دکتر سنهایزر در Labor W و افزایش تولید آن‌ها طوری بود که در سال 1955 بیش از 250 نفر در Labor W شاغل بودند و به همین دلیل ساختمان جدیدی به این کارخانه اضافه شد. Labor W تا آن زمان به‌صورت عمده تولیدکننده تجهیزات صوتی دیگر برندها مانند NDR، Telefunken، Grundig و … بود و بخش کوچکی از محصولات را به‌صورت اختصاصی تولید می‌کرد. ورود رقبای جدید به این حوزه باعث شد تا سود تولید برای محصولات دیگر برندها کاهش یابد، ازاین‌رو دکتر سنهایزر تصمیم گرفت تا با تمرکز بر روی برند خود، بتواند سهم بیشتری از بازار مستقیم را به دست بگیرد. بزرگ‌ترین تصمیمی که دکتر سنهایزر در این راستا اتخاذ کرد، تغییر نام برند بود.

سنهایزر متولد می‌شود

سال 1958 کارخانه به «سنهایزر الکترونیکس» (Sennheiser Electronics) تغییر نام داده و برند سنهایزر به‌طور رسمی به ثبت رسید و جای نام Labor W را گرفت. سنهایزر را می‌توان یکی از مصادیق بارز دوره «معجزه اقتصادی» آلمان (دهه 50 میلادی) به‌حساب آورد. این کمپانی در سال 1950 تنها کمتر از نیم میلیون مارک درآمد داشت، درحالی‌که این رقم در سال 1960 به بیش از 10 میلیون مارک رسید. در همین بازه زمانی تعداد کارکنان این شرکت از 67 نفر به 695 نفر افزایش پیدا کرد. این میزان از موفقیت بود که باعث شد تا در سال 1959 دانشگاه فنی هانوفر، مدرک پرفسوری افتخاری را به دکتر فریتز سنهایزر اعطا کند.

میکروفن استریو MDS 1، میکروفن کلاسیک MD 421 و اولین میکروفن کاندانسر RF سری درخشان MKH از شاخص‌ترین محصولات سنهایزر در سال‌های ابتدایی دهه 60 میلادی بودند. سنهایزر همچنین اولین میکسر خود M 101 و اولین سیستم های‌فای خود را در سال 1965 معرفی کرد تا وارد حوزه جدیدی از صوت شود. با تمام این‌ها شروع کار با یک برند جدید و جا انداختن آن برای مشتریان کار چندان ساده‌ای نبود؛ به همین دلیل دکتر سنهایزر تصمیم گرفت تا محصولات تحت برند سنهایزر را آهسته‌آهسته وارد بازار کند. در سال 1966 کمتر از 40 درصد محصولات کارخانه تحت برند سنهایزر تولید می‌شدند که این رقم تا سال 69 به 50 درصد افزایش پیدا کرد. در همین زمان میزان صادرات سنهایزر به 30 درصد کل محصولات آن رسید.

ابداعات بزرگ و تولید محصولات تاریخ‌ساز

پرفسور فریتز سنهایزر همیشه اعتقاد داشت که «مهندسان طراح باید آزادی تمام داشته باشند، تا ایده‌های خود را عملیاتی کنند، زیرا تجارت فروختن محصول نیست، بلکه فروختن ایده است». او برای تحقق بخشیدن به این ایدئولوژی خود، 11 درصد از کل درآمد حاصل از فروش را به دپارتمان تحقیق و توسعه اختصاص داد! این تصمیم منجر به این شد که سنهایزر هرروز محصولی جدید و نوآورانه به بازار عرضه کند.

در سال 1968 سنهایزر یکی از تاریخی‌ترین ابداعات و یکی از مشهورترین محصولات خود را به بازار عرضه کرد. هدفون HD 414 سنهایزر اولین هدفون پشت‌باز داینامیک جهان، با طراحی جدید و وزن بسیار کم بود. این هدفون برای اولین بار طوری طراحی‌شده بود که اطراف گوش کاربر را باز گذاشته و همین امر باعث راحتی چندین برابری گوش کاربر و پایین آمدن وزن هدفون شده بود. به دلیل ساختار این هدفون، برخلاف هدفون‌های بسته، صدای محیط اطراف توسط کاربر شنیده می‌شد و به همین جهت متخصصان به فروش این محصول اصلاً خوش‌بین نبودند. سنهایزر نیز برآورد فروش 5 هزار واحدی برای این محصول داشت، اما همه پیش‌بینی‌ها برای این محصول اشتباه بود. هدفون HD 414 سنهایزر فروش بی‌سابقه‌ای را تجربه کرد و با ورود واکمن سونی به بازار بیش‌ازپیش مورد استقبال مشتری‌ها قرار گرفت؛ این هدفون در عرض یک سال فروش 100 هزار واحدی را تجربه کرد و با مجموع فروش 10 میلیون واحدی تا امروز، رکورد پرفروش‌ترین هدفون تاریخ را به نام خود ثبت کرده است. میکروفن یقه‌ای MK 12؛ اولین میکروفن یقه‌ای و میکروفن MD 441 که هنوز هم فروش آن ادامه دارد، از دیگر محصولات بدیع سنهایزر در آن دوره است.

آغاز دوران شهرت

در آغاز دهه 70 میلادی، برند سنهایزر به‌عنوان تولیدکننده تجهیزات صوتی باکیفیت مطرح‌شده بود. در همین زمان درحالی‌که چندین برند ژاپنی در حال عرضه محصولات مشابه باقیمت پایین در بازار بودند، سنهایزر تصمیم گرفت تا تولید محصولات نوآور و باکیفیت را سرلوحه کار خود قرار دهد؛ چیزی که برند با آن شناخته‌شده بود و از سوی دیگر سود بیش‌تری برای شرکت به همراه داشت. در همین حال، درحالی‌که ماهیت حقوقی شرکت به تضامنی تغییر پیدا کرد، تصمیم به افزایش تعداد نمایندگی‌های رسمی توزیع در سراسر جهان گرفته شد. در پایان دهه 70 میلادی، سنهایزر 23 نمایندگی در اروپا، 25 نمایندگی در آسیا و 9 نمایندگی در آمریکای شمالی داشت. حتی در اتحاد جماهیر شوروی نیز محصولات سنهایزر مورداستفاده قرار می‌گرفت. همه این‌ها منجر به افزایش چشمگیر درآمد شرکت سنهایزر در دهه 70 میلادی شد؛ میزان فروش سنهایزر از 18 میلیون مارک در سال 1970 به 63 میلیون مارک در سال 1980 رسید.

سنهایزر با توجه به افزایش بی‌سابقه تولید و فروش، در اواخر دهه 70 میلادی با محدودیت مواجه شده و به سقف میزان تولید خود رسیده بود. در سال 1977 بود که پروفسور فریتز سنهایزر تصمیم گرفت دومین شعبه کارخانه خود را تأسیس کند؛ این بار در بورگدورف، نزدیکی محل کارخانه اصلی در ونباستل در ویدمارک. با افتتاح کارخانه جدید، میزان تولید سنهایزر بیش‌ازپیش افزایش یافت و افق‌های جدید را به روی شرکت گشود.

نسل دوم مدیریت سنهایزر

جرج سنهایزر، پسر پروفسور فریتز سنهایزر بود. او از همان کودکی در کارخانه پدرش بود و از نزدیک با محصولات شرکت آشنایی کامل داشت. با رسیدن به دوره جوانی رشته مهندسی آکوستیک-الکتریک را برای تحصیل انتخاب کرد و پس از فارغ‌التحصیلی با درجه دکترا، برای کسب تجربه در صنعت، در شرکت زیمنس مشغول به کار شد. در فرآیند تضامنی شدن شرکت در سال 1973 نیز، جرج بخشی از مالکیت این کسب‌وکار را از آن خود کرد.

در سال 1982، فریتز سنهایزر پس از 37 سال از سمت مدیریت سنهایزر کناره‌گیری کرده و رهبری این کمپانی را به فرزند خود جرج سنهایزر سپرد. جرج در همان ابتدای مدیریت خود، تغییراتی اساسی در ساختار شرکت ایجاد کرد. بزرگ‌ترین تغییر، تقسیم رویه کاری شرکت به دو دسته کلی محصولات حرفه‌ای (professional) و مصرف‌کننده (consumer) بود. در این دسته‌بندی که هنوز هم پابرجاست، هر دسته مدیر تولید، طراحی و بازاریابی جداگانه خود را دارد و به‌صورت مستقل اداره می‌شود. سال 1984 پرفسور جرج سنهایزر برنامه ده‌ساله‌ای برای توسعه محصولات تدوین و به اجرا گذاشت که در آن هر دو این دسته‌ها به‌صورت جداگانه و برحسب ذائقه مشتریان و بازار دست به طراحی و تولید بزنند.

سیستم‌های بی‌سیم، میکروفن‌های گان، اُسکار

در دهه 80 میلادی سنهایزر در زمینه فناوری بی‌سیم و کاهش نویز، سردمدار تولیدکنندگان تجهیزات صوتی دنیا محسوب می‌شد و محصولات آن در این حوزه بی‌رقیب بودند. سال 1982 سنهایزر میکروفن SKM 4031-TV را به‌عنوان اولین میکروفن دستی بی‌سیم به بازار معرفی کرد. عرضه این محصول که هم‌زمان با عرضه اولین فرستنده بی‌سیم قابل‌حمل (Body Pack) سنهایزر بود، تحول فوق‌العاده‌ای در صنعت تلویزیون ایجاد کرد. حالا دیگر مجریان تلویزیونی می‌توانستند بدون محدودیت بر روی استیج راه بروند و اجرا کنند. این میکروفن که تا سال‌ها در برنامه‌های تلویزیونی و اجراهای زنده استفاده می‌شد، به سفارش تلویزیون ZDF ساخته‌شده بود.

میکروفن‌های گان سری MKH سنهایزر با ساخت MKH 816 سال‌های درخشان خود را سپری می‌کرد؛ میکروفنی که صدابرداری سینمایی را متحول کرد و تا سال‌ها بهترین گزینه برای صدابرداری سینمایی و تلویزیونی بود. این محصول انقلابی درنهایت باعث شد تا در سال 1987، آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا، اسکار تکنیکال «دستاورد علمی و مهندسی» را به پرفسور فریتز سنهایزر، به دلیل اختراع و توسعه میکروفن MKH 816 اهدا کنند؛ جایزه‌ای که در صنعت صوت به افراد بسیار کمی تعلق‌گرفته است.

فراتر از سنهایزر، فراتر از آلمان

سال 1990، با فروپاشی شوروی و فروریختن دیوار برلین، یک‌بار دیگر آلمان متحد، یکپارچه و بزرگ بر روی نقشه جهان شکل گرفت. حالا فرصت برای توسعه سنهایزر بیش‌از قبل وجود داشت. یکی از مهم‌ترین اقدامات پرفسور جرج سنهایزر در این برهه زمانی، افتتاح سومین خط تولید سنهایزر، این بار در خارج از مرزهای آلمان و در «تالامور» در جمهوری ایرلند بود. هدف از راه‌اندازی کارخانه ایرلند، کاهش هزینه‌های تولید بود؛ به همین جهت خط تولید اکثر هدفون‌های سنهایزر به کارخانه تالامور منتقل شد.

پرفسور جرج سنهایزر با توجه به خلائی که در محصولات استودیویی سنهایزر می‌دید، به فکر برداشتن گام بزرگ در این عرصه بود. ورود به حوزه‌ای که برندهای بزرگ، قدیمی و باتجربه‌ای همچون «نویمن» حضور دارند، کار بسیار سخت، هزینه‌بر و پر ریسکی محسوب می‌شد. ازاین‌رو سنهایزر تصمیم به خرید برند و کارخانه نویمن گرفت. سال 1991 سنهایزر، نویمن را تحت مالکیت خود درآورد و خط تولید محصولات آن را به کارخانه سنهایزر در ونباستل انتقال داد. بااین‌حال دیگر دپارتمان‌های نویمن ازجمله طراحی، تحقیق و توسعه، پخش و خدمات پس از فروش، همچنان در محل سابق خود در برلین باقی ماند. تولید قطعات های‌تک میکروفن‌ها اوایل دهه 90 میلادی به آسیا منتقل شد. بااین‌حال چندی بعد به علت حفظ کیفیت و استانداردهای بالای مورد نظر سنهایزر، بار دیگر تولید آن‌ها به آلمان بازگشت. از همان زمان سنهایزر تولید کابل و قطعات پلاستیکی خود را برون‌سپاری کرده است.

گاهی بالا بردن کیفیت یک محصول برای تولیدکننده امکان‌پذیر است، بااین‌حال به دلیل بالا رفتن قیمت و مقرون‌به‌صرفه نبودن، آن محصول تولید نمی‌شود. سنهایزر در سال 1991 بالاترین فناوری‌های دنیا برای ساخت هدفون را در اختیار داشت و قادر به تولید بهترین هدفون دنیا بود، بااین‌حال این محصول قیمت بسیار بالایی پیدا می‌کرد. با تمام این‌ها سنهایزر برای اثبات برتری تکنولوژیک خود در بازار، هدفون الکترواستاتیک ارفئوس HE 90 را به همراه یک آمپلی‌فایر لامپی اختصاصی روانه بازار کرد. این هدفون مجهز به دیافراگم با پوشش پلاتینیومی بود که در میان الکترودهای شیشه‌ای با پوشش طلا به لرزش درمی‌آمدند. آمپلی‌فایر لامپی این هدفون نیز 500 ولتی بود. هدفون HE 90 سنهایزر 50 هزار دلار قیمت داشت و تنها 300 عدد از آن تولید شد. درعین‌حال سنهایزر از این هدفون به‌عنوان وسیله‌ای برای تست تجهیزات خود استفاده می‌کرد. سال 2015 سنهایزر نسخه دوم این هدفون را با نام HE 1 و باقیمت 55 هزار دلار روانه بازار کرد و بار دیگر توانایی‌های خود را در عرصه فناوری هدفون به رخ همگان کشید.

پایان دهه 90، آغاز تغییرات بزرگ

سال 1996 میلادی، سال پرحادثه‌ای برای سنهایزر بود. شرکت در بسیاری از کشورهای جهان دفتر نمایندگی رسمی خود را گشوده بود و دوره جدید از تجارت را تجربه می‌کرد. در همین سال ماهیت حقوقی شرکت از «تضامنی» به «خصوصی با مسئولیت محدود» تغییر داده شد و تمامی شرکت‌های تحت مالکیت خانواده سنهایزر، زیرمجموعه کمپانی جدید Sennheiser GmbH درآمدند. پروفسور جرج سنهایزر مدیریت اجرایی کارخانه را به تیم‌های مدیریت خارجی سپرد و خود به‌عنوان مدیرعامل کمپانی معظم سنهایزر، بر روی روابط عمومی شرکت و استراتژی‌هایی که سنهایزر در پیش خواهد گرفت تمرکز کرد. سال 96 با افتخار دیگری برای سنهایزر همراه بود؛ آکادمی علوم و هنرهای تلویزیونی، جایزه «اِمی» (Emmy) تکنیکی را به سنهایزر به دلیل پیشتازی در عرصه میکروفن‌های برودکست بی‌سیم اهدا کرد. سال 99 به‌عنوان آخرین سال قرن بیستم، بازهم مجموعه سنهایزر کسب افتخار کرده و نویمن موفق به دریافت جایزه «گرمی» تکنیکی شد.

قرن بیست‌ویکم

آغاز قرن جدید با افتتاح خط تولید جدید سنهایزر همراه بود. پرفسور جرج سنهایزر بر این باور بود که برای افزایش فروش، گاهی باید علاوه بر فروشگاه، خط تولید را نیز به مشتری نزدیک کرد و این تفکر باعث افتتاح چهارمین کارخانه سنهایزر، این بار در ایالات‌متحده شد. این کارخانه که در سال 1999 و در آلبوکوئرکی راه‌اندازی شد، باعث افزایش سهم سنهایزر از بازار بزرگ آمریکا می‌شد و از سوی دیگر تسهیلات تجاری را برای سنهایزر در آمریکا به همراه داشت.

از سال 2000 به این‌سو، سنهایزر به توسعه و به‌روزرسانی محصولات خود پرداخته و در عرصه تجارت نیز، نمایندگی‌های رسمی توزیع خود در نقاط مختلف جهان را افزایش داد. سیاست ابتدایی پرفسور فریتز سنهایزر، مبنی بر بالا نگه‌داشتن سهم تحقیق و توسعه از بودجه شرکت همچنان پایدار بود و ماند و این خود باعث پیشرو ماندن سنهایزر در صنعت صوت شد. اما دهه اول قرن بیست‌ویک با اتفاق غم‌انگیزی برای مجموعه سنهایزر همراه شد؛ پروفسور فریتز سنهایزر، بنیان‌گذار کمپانی سنهایزر در سال 2010 و در سن 98 سالگی از دنیا رفت.

جرج سنهایزر، در یک مصاحبه و در زمانی که 3 فرزندش دوره نوجوانی را سپری می‌کردند، در پاسخ به پرسش خبرنگار مبنی بر جایگاه آینده فرزندانش در شرکت سنهایزر گفته بود «اگر آن‌ها می‌خواهند در شرکت مشغول به کار شوند، می‌توانند همانند باقی افراد درخواست خود را برای استخدام در سنهایزر ارائه کنند. در سنهایزر خبری از «فامیل بازی» نیست».

«دنیل سنهایزر» فرزند بزرگ جرج سنهایزر، متولد 1973 در زوریخ است. او ابتدا در کالج آرت سنتر سوئیس در رشته طراحی محصول مشغول به تحصیل شد و در دانشگاه پاسادنا کالیفرنیا تحصیلات خود را به پایان رسانید. پس از فارغ‌التحصیلی آژانس طراحی «دیگانی» را در مونیخ راه‌اندازی کرد. علاوه بر این در میان سال‌های 99 تا 2002 در آژانس‌های مختلفی در مونیخ و زوریخ به فعالیت پرداخت. در این بازه زمانی با برندهای بین‌المللی مختلفی پروژه‌هایی را طراحی و اجرا کرد. در سال 2003 به کمپانی Procter & Gamble پیوست و پس از مدتی عنوان مدیر ارشد طراحی و نوآوری این شرکت را از آن خود کرد. دنیل سنهایزر از سال 2008 به کمپانی سنهایزر پیوست و مسئولیت دپارتمان نوآوری‌های استراتژیک را بر عهده گرفت. از سال 2011 به عضویت هیئت‌مدیره سنهایزر درآمد و مدیر استراتژی و فاینانس سنهایزر شد.

«آندریاس سنهایزر» فرزند دیگر جرج سنهایزر، متولد 1974 در زوریخ است. او در انستیتو فدرال سوئیس و در رشته مدیریت مشغول به تحصیل شد و در سال 2004 دکترای خود را در رشته «مدیریت زنجیره تأمین» از همین دانشگاه دریافت کرد. ابتدا در یک شرکت چندملیتی در لیختن‌اشتاین در فیلد کنترل لجستیک مشغول به کار شد. در سال 2007 به شرکت ثورینگن در اتریش پیوست و به‌عنوان مدیرفنی مشغول به کار شد. از مارس 2010 به مجموعه سنهایزر پیوست و مسئولیت طراحی مدیریت زنجیره تأمین و مدیریت استراتژیک را برعهده گرفت. از ابتدای سال 2011 میلادی به عضویت هیئت‌مدیره سنهایزر درآمد و مسئولیت مدیریت اجرایی تقسیمات زنجیره تأمین کمپانی سنهایزر را عهده‌دار شد.
اول جولای 2013 با اعلام بازنشستگی پرفسور جرج سنهایزر، دنیل سنهایزر و آندریاس سنهایزر به‌طور مشترک مدیرعامل سنهایزر شدند. با توجه به گستردگی فعالیت‌های سنهایزر، برادران سنهایزر تقسیم‌کار کرده و دنیل سنهایزر مدیریت بخش مصرف‌کننده (Consumer) و آندریاس سنهایزر مدیریت بخش صوت حرفه‌ای (Professional) را بر عهده گرفت.

وضعیت امروز سنهایزر